XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

- Ez dakit zer esan, ere; tximistak asko jotzen ba-gaituzte, naparrak geiago oraindik....

Beti dabiltza guri kalte nundik egingo....

Denok Euskera baten semeak izan arren, alkarren etsai gera....

Enpaundiko Erramun Iramendi gañean urkatu zutela, ahaztu al zaizute?.

- Ta, auzoko Kata-gorri, ere, naparra al da, ba...?.

- Zergatik diozu ori? - Lehengo egunean ederrak eman zizkidan, ta, urrungoan aizkoraz jo ta ilko nindula, esan zidan, aitatxo....

Nik bildur diot...!.

- Egingo ziñun okerren bat... - Bai zera...! Aldameneko belardian jolasean nebillelako zan....

- Orregatik...? - Ta neri, ere, juandan egunean, aita ta biok suge-kumeak giñala esan zidan.

Ekion zion beste batek.

- Zorioneko belardi orrek lanak eman bear dizkigu oraindio.

Gure beiak larrera sartu dirala ta ez dirala, beti ba-degu zer edo zer....

Aspalditxo onetan zer gertatzen zaion ez dakit; baiña asarre bizian darabilkigu.

Askotan, ni ikustearekin bakarrik, sua dariola jartzen da....

Bigun egiten ba-diot, sutsuago....

Etzioat ba, dakiela beintzat, nik kalterik egiñ....

(Auek danak Otxoa berekasa esaten ari da).

Zuek egin ez ba-diozute zer edo zer...? Okerkeriren bat...?.

- Nik, ez! - Ezta nik, ere! - Nik, ere, ez!.

Ukatze onetan alkar zetozten ume guziak: eurak etzioten Kata-gorri-ri kalterik egiñ.